مطالعه‌ی دلایل رهاکردن وبلاگ نویسی: مطالعه موردی وبلاگ‌های ایرانی

از سال 1380 که اولین وبلاگ فارسی خلق شد وبلاگ‌های زیادی پا به دنیای مجازی فارسی‌زبان گذاشتند که غالبا توسط ایرانیان نگاشته می‌شدند. اشتیاق ایرانیان به وبلاگ‌نویسی چنان بود که زبان فارسی در مقطعی از زمان، به چهارمین زبان وبلاگستان جهانی تبدیل شد. اما مشاهده‌ی وبلاگستان فارسی نشان می‌دهد که جمع قابل توجهی از وبلاگ‌نویسان بعد از مدتی وبلاگ‌نویسی را ترک و وبلاگ را به حال خود رها می‌کنند. این مقاله به مطالعه‌ی دلایل ترک وبلاگ‌نویسی با توجه به خصوصیات روان- جامعه شناختی وبلاگ‌نویسان و مشخصات اجتماعی-فرهنگی جامعه‌ی ایرانی خواهد پرداخت. در ابتدا با بهره‌گیری از نظریه‌های روانشناسی ارتباطات، روانشناسی اجتماعی و فلسفه‌ی اجتماعی (لیپیانسکی، مید، هونت و غیره) نشان خواهیم داد که وبلاگنویسان مورد مطالعه در این تحقیق در پی ارضای برخی نیازهای روانی- اجتماعی خویش، وبلاگنویسی را آغاز می‌کنند. سپس به تبیین این موضوع خواهیم پرداخت که چگونه عدم ارضا یا ارضای دیگرگونه‌ی این نیازها به رها کردن وبلاگ یا توسل به ابزارهای دیگر دنیای مجازی منجر خواهد شد. این تحقیق نشان می‌دهد که عوامل مختلف نظیر کنترل و فشار اجتماعی، فیلتر شدن وبلاگ و ظهور سایر ابزارهای ارتباطی اینترنتی نظیر شبکه‌های اجتماعی در رها کردن وبلاگ نقش بازی می‌کنند. برای مطالعه‌ی این موضوع از دو روش جمع‌آوری و تحلیل داده استفاده کردیم: تحلیل محتوای شش ماه از یادداشت‌های سی وبلاگ و کامنت‌های این یادداشت‌ها، و نیز مصاحبه نیمه هدایت شده با صاحبان این وبلاگ‌ها.